που φαίνεται πως του είχε διαφύγει: ότι θα ερχόταν η ώρα που οι πρωταγωνιστές θα τα έβρισκαν μεταξύ τους ερήμην του, χωρίς να τον λάβουν καν υπόψη και, ακόμη χειρότερα, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα μικρό... πρόβλημα!
Δεν φτάνει που τον άδειασαν, τον διέσυραν κιόλας. Άφησαν να διαρρεύσει ότι διαφώνησε με την παράδοση του ΥΠΕΞ στο ΠΑΣΟΚ του 5%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι ζητούσε διακαώς να αποκτήσει και αυτός τίτλο αντιπροέδρου της κυβέρνησης και ότι έχασε τα λόγια του όταν άκουσε πως παίζει για ΑΝΥΠΕΞ ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Ευ. Βενιζέλος ασφαλώς και δεν θα δεχόταν άλλο αντιπρόεδρο και ο Α. Σαμαράς, που είχε υποσχεθεί στον Δ. Αβραμόπουλο το ΥΠΕΞ από τότε που έκαναν το deal για τη διεκδίκηση της αρχηγίας της Ν.Δ., βρήκε το ιδανικό πρόσχημα για να τον πετάξει έξω χωρίς να χρεωθεί την ευθύνη: «Τι να κάνω; Ο Βαγγέλης είναι ανένδοτος».
Τσαλάκωμα
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα το θυμάται για πάντα αυτό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Σαμαράς και Βενιζέλος, κάνοντας τη δική τους «εθνική συνεννόηση», τον τσαλάκωσαν κανονικά. Του αφαίρεσαν το αγαπημένο του ΥΠΕΞ και τον έστειλαν στο ΥΕΘΑ, εκεί όπου βρισκόταν επί ημερών Παπαδήμου, τότε που και πάλι έδινε τη μάχη της συναίνεσης και παρέδιδε μαθήματα πολιτικού πολιτισμού.
Η επιστροφή στο ΥΕΘΑ δεν είναι δα και καμιά καταστροφή, στο κάτω - κάτω στις μέρες μας οι μοναδικές εξυπηρετήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος ανέξοδα είναι σε μεταθέσεις και άδειες φαντάρων. Έστω και αν τις μοιράζεται με τη Φώφη – δεν χάθηκε κι ο κόσμος!
Όταν όμως βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι το επόμενο βήμα, μετά το ΥΠΕΞ, είναι ή πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης ή αργότερα – με το καλό – Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Πεντάγωνο μπορεί να σου πέφτει στενό και οι καραβανάδες να σου προκαλούν εκνευρισμό.
Οι… αχάριστοι
Κι όμως, τα είχε κάνει όλα σωστά. Κατά γενική ομολογία, είχε προετοιμάσει άριστα τα πιο κρίσιμα ταξίδια του πρωθυπουργού, έστω κι αν εκείνος τον είχε αφήσει απέξω σε κάποιες κρίσιμες διπλωματικές συναντήσεις του... Τον στήριξε να γίνει αρχηγός στην πιο δύσκολη εκλογή της Ιστορίας της Ν.Δ... Του έστρωσε το χαλί της συγκυβέρνησης υποστηρίζοντας σθεναρά την ανάγκη συναίνεσης και συνεργασίας...
Αλλά και ο Βενιζέλος δεν θα πρέπει να έχει παράπονο: Πάντα είχε τον καλό του τον λόγο για τον Βαγγέλη, επισημαίνοντας ότι κινείται με εθνική υπευθυνότητα... Καλοδέχτηκε στο ΥΠΕΞ τον υφυπουργό της δικής του επιλογής, τον Δημήτρη Κούρκουλα, και συνεργάστηκε άριστα μαζί του... Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, ποτέ δεν το έπιασε στο στόμα του με τον τρόπο που πράττουν οι λοιποί δεξιοί...
Τι έφταιξε λοιπόν; Γιατί τόση αχαριστία; Πώς γίνεται και χαμένος και δαρμένος; Είναι απλώς θέμα «καραμπόλας» ή είναι κάτι περισσότερο; Τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος γι’ αυτήν την κακή στιγμή, αυτό το «κρίμα κι άδικο»;
Ένα πράγμα που πιθανώς έφταιξε είναι ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος το παρατράβηξε στη συναίνεση. Ο ιστορικός του μέλλοντος αναζητεί ήδη μετ’ επιτάσεως μια σαφή δήλωσή του κατά του ΣΥΡΙΖΑ και δεν βρίσκει. Μόνο συναντήσεις με τον Τσίπρα στο ΥΠΕΞ, όταν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος βρίζονταν μαζί του στη Βουλή για τη «λίστα Λαγκάρντ» και πολλά άλλα.
Ένα άλλο πράγμα που πιθανώς έφταιξε είναι ότι με το διαχρονικά απαράμιλλο στυλ του είχε ουσιαστικά προεξοφληθεί ότι θα αποδεχόταν όποιο υπουργείο κι αν του έδιναν, γιατί δεν του πολυαρέσει να κάθεται σπίτι όταν τον έχει ανάγκη η πατρίδα. Άρα, οι δυο αρχηγοί δεν πήραν και μεγάλο ρίσκο ζητώντας του να μετακομίσει στο Άμυνας. Ούτε, βέβαια, αισθάνθηκαν ότι κινδυνεύει η συμμαχία τους και επομένως η πολιτική σταθερότητα στον τόπο με το να μην τον κάνουν και αυτόν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
Για να μη θυμηθεί κανείς ότι ο Σαμαράς με το ζόρι τον ανεχόταν ως ΥΠΕΞ. Του έκλεινε την πόρτα όταν συναντιόταν με τον Ερντογάν ή τον Νίμιτς, του είχε ανατρέψει αποφάσεις για τοποθετήσεις πρέσβεων, τον παρακολουθούσε διαρκώς μέσω τρίτων, του τραβούσε το χαλί.
Αλλά ο Αβραμόπουλος ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού. Του αρκούσε που είχε τη χάρη του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, που δεν φθειρόταν με τα δύσκολα, που – αν άντεχε η κυβέρνηση – θα υπέγραφε την ελληνική προεδρία της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2014.
«Αγαπητέ μου φίλε» είπε προσφωνώντας τον Βενιζέλο κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής στο ΥΠΕΞ. Πόση πια μεγαλοσύνη να δείξει; Και πόσο να διευκολύνει τους σχεδιασμούς Σαμαρά - Βενιζέλου που του χάλασαν τον δικό του σχεδιασμό;
Ποιος ξέρει; Ίσως του το ξεπληρώσουν στο μέλλον προτείνοντάς τον για μεγάλα αξιώματα! Ίσως πάλι και όχι...
Ο Ευ. Βενιζέλος ασφαλώς και δεν θα δεχόταν άλλο αντιπρόεδρο και ο Α. Σαμαράς, που είχε υποσχεθεί στον Δ. Αβραμόπουλο το ΥΠΕΞ από τότε που έκαναν το deal για τη διεκδίκηση της αρχηγίας της Ν.Δ., βρήκε το ιδανικό πρόσχημα για να τον πετάξει έξω χωρίς να χρεωθεί την ευθύνη: «Τι να κάνω; Ο Βαγγέλης είναι ανένδοτος».
Τσαλάκωμα
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα το θυμάται για πάντα αυτό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Σαμαράς και Βενιζέλος, κάνοντας τη δική τους «εθνική συνεννόηση», τον τσαλάκωσαν κανονικά. Του αφαίρεσαν το αγαπημένο του ΥΠΕΞ και τον έστειλαν στο ΥΕΘΑ, εκεί όπου βρισκόταν επί ημερών Παπαδήμου, τότε που και πάλι έδινε τη μάχη της συναίνεσης και παρέδιδε μαθήματα πολιτικού πολιτισμού.
Η επιστροφή στο ΥΕΘΑ δεν είναι δα και καμιά καταστροφή, στο κάτω - κάτω στις μέρες μας οι μοναδικές εξυπηρετήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος ανέξοδα είναι σε μεταθέσεις και άδειες φαντάρων. Έστω και αν τις μοιράζεται με τη Φώφη – δεν χάθηκε κι ο κόσμος!
Όταν όμως βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι το επόμενο βήμα, μετά το ΥΠΕΞ, είναι ή πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης ή αργότερα – με το καλό – Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Πεντάγωνο μπορεί να σου πέφτει στενό και οι καραβανάδες να σου προκαλούν εκνευρισμό.
Οι… αχάριστοι
Κι όμως, τα είχε κάνει όλα σωστά. Κατά γενική ομολογία, είχε προετοιμάσει άριστα τα πιο κρίσιμα ταξίδια του πρωθυπουργού, έστω κι αν εκείνος τον είχε αφήσει απέξω σε κάποιες κρίσιμες διπλωματικές συναντήσεις του... Τον στήριξε να γίνει αρχηγός στην πιο δύσκολη εκλογή της Ιστορίας της Ν.Δ... Του έστρωσε το χαλί της συγκυβέρνησης υποστηρίζοντας σθεναρά την ανάγκη συναίνεσης και συνεργασίας...
Αλλά και ο Βενιζέλος δεν θα πρέπει να έχει παράπονο: Πάντα είχε τον καλό του τον λόγο για τον Βαγγέλη, επισημαίνοντας ότι κινείται με εθνική υπευθυνότητα... Καλοδέχτηκε στο ΥΠΕΞ τον υφυπουργό της δικής του επιλογής, τον Δημήτρη Κούρκουλα, και συνεργάστηκε άριστα μαζί του... Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, ποτέ δεν το έπιασε στο στόμα του με τον τρόπο που πράττουν οι λοιποί δεξιοί...
Τι έφταιξε λοιπόν; Γιατί τόση αχαριστία; Πώς γίνεται και χαμένος και δαρμένος; Είναι απλώς θέμα «καραμπόλας» ή είναι κάτι περισσότερο; Τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος γι’ αυτήν την κακή στιγμή, αυτό το «κρίμα κι άδικο»;
Ένα πράγμα που πιθανώς έφταιξε είναι ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος το παρατράβηξε στη συναίνεση. Ο ιστορικός του μέλλοντος αναζητεί ήδη μετ’ επιτάσεως μια σαφή δήλωσή του κατά του ΣΥΡΙΖΑ και δεν βρίσκει. Μόνο συναντήσεις με τον Τσίπρα στο ΥΠΕΞ, όταν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος βρίζονταν μαζί του στη Βουλή για τη «λίστα Λαγκάρντ» και πολλά άλλα.
Ένα άλλο πράγμα που πιθανώς έφταιξε είναι ότι με το διαχρονικά απαράμιλλο στυλ του είχε ουσιαστικά προεξοφληθεί ότι θα αποδεχόταν όποιο υπουργείο κι αν του έδιναν, γιατί δεν του πολυαρέσει να κάθεται σπίτι όταν τον έχει ανάγκη η πατρίδα. Άρα, οι δυο αρχηγοί δεν πήραν και μεγάλο ρίσκο ζητώντας του να μετακομίσει στο Άμυνας. Ούτε, βέβαια, αισθάνθηκαν ότι κινδυνεύει η συμμαχία τους και επομένως η πολιτική σταθερότητα στον τόπο με το να μην τον κάνουν και αυτόν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
Για να μη θυμηθεί κανείς ότι ο Σαμαράς με το ζόρι τον ανεχόταν ως ΥΠΕΞ. Του έκλεινε την πόρτα όταν συναντιόταν με τον Ερντογάν ή τον Νίμιτς, του είχε ανατρέψει αποφάσεις για τοποθετήσεις πρέσβεων, τον παρακολουθούσε διαρκώς μέσω τρίτων, του τραβούσε το χαλί.
Αλλά ο Αβραμόπουλος ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού. Του αρκούσε που είχε τη χάρη του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, που δεν φθειρόταν με τα δύσκολα, που – αν άντεχε η κυβέρνηση – θα υπέγραφε την ελληνική προεδρία της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2014.
«Αγαπητέ μου φίλε» είπε προσφωνώντας τον Βενιζέλο κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής στο ΥΠΕΞ. Πόση πια μεγαλοσύνη να δείξει; Και πόσο να διευκολύνει τους σχεδιασμούς Σαμαρά - Βενιζέλου που του χάλασαν τον δικό του σχεδιασμό;
Ποιος ξέρει; Ίσως του το ξεπληρώσουν στο μέλλον προτείνοντάς τον για μεγάλα αξιώματα! Ίσως πάλι και όχι...
Πηγή: το ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου