Μια διαφορετική ανάγνωση

Η επίθεση του Μάκη Βορίδη στο ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από την έκφραση της κοινής γνώμης της βάσης της κεντροδεξιάς .....που καταμαρτυρά στον εκλιπόντα ηγέτη του ΠΑΣΟΚ τα μύρια όσα για τα σημερινά δεινά της ελληνικής οικονομίας, από τη διαφθορά στον δημόσιο βίο και την αναξιοκρατία μέχρι την αδιαφάνεια και τα παιχνίδια εξουσίας με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Η παρέμβαση του Μάκη Βορίδη όμως δεν αντικατοπτρίζει μόνο το το λαϊκό αίσθημα και τον τρόπο που ως γνήσιος δεξιός εκφράζεται ο πρώην υπουργός του Παπαδήμου. Ποιον εξυπηρετεί η επίθεση Βορίδη σε μια στιγμή που ακριβώς ακόμα κρίνεται η συνοχή της δικομματικής κυβέρνησης;

Τα σενάρια που θέλουν ταπεινά δεξιά κίνητρα στην ομιλία Βορίδη δεν είναι μόνο αφελή, αλλά και επιπόλαια. Γιατί ο Βορίδης εξυπηρετεί ηθελημένα την επιβίωση του ίδιου του συστήματος Σαμαρά συσπειρώνοντας με την επίθεση εναντίον του Παπανδρέου τη βάση της ΝΔ.

Έτσι επιτυγχάνει ταυτόχρονα να διαλύσει το τοπίο ταύτισης της νέας Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, επιλέγοντας το σημείο και τον χρόνο της επίθεσης (στο αμιγώς κομματικό ακροατήριο και λίγες μέρες μόνο μετά τον σχηματισμό της δικομματικής κυβέρνησης).

Ο χρόνος, ο τόπος και το ακροατήριο δεν υποχρεώνουν τον Αντώνη Σαμαρά να προβεί σε δημόσιο άδειασμα του Μάκη Βορίδη ενώ επιτρέπουν στο ΠΑΣΟΚ να απαντά περιφερειακά και όχι επίσημα στις "προσωπικές" βολές του πρώην υπουργού.

Υπ' αυτή την έννοια, Βενιζέλος και Σαμαράς μπορούν να συσπειρώσουν την κομματική τους βάση διατηρώντας την κυβερνητική συνοχή και διαλύοντας τα σενάρια ταύτισης. Παράλληλα, δίνονται οι απαραίτητοι εσωκομματικοί πόντοι στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του Γιώργου Καρατζαφέρη για να διεκδικήσει τον δεξιό Δήμο Αθηναίων στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές και επιτρέπεται να εξελιχθεί ανέφελα η προσπάθεια δημιουργίας της "Νέας Ελλάδας" του Αντώνη Σαμαρά με όσα στελέχη έχουν διαφοροποιηθεί από το κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και έχουν παραλληλίσει το πολιτικό τους μέλλον με το εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη.

Αν τα παραπάνω δεν είναι ένα τέλειο παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε Σαμαρά, Βενιζέλο και Βορίδη, τότε πρόκειται για την τέλεια θεωρία συνωμοσίας που θα ζήλευε και ο Πάνος Καμμένος.

Λ.Ν.